شهید از لحظه تولد تو تا لحظه شهادت همیشه حماسه حسین(ع) را در خاطره خود دارد؛ و دشمنان اسلام باید بدانند که مادران ما وقتی به ما شیر میدادند در روضههای اباعبدالله(ع) در حال اشک ریختن به مظلوم شهید شدن حسین(ع) بودهاند، و ما شیر مادر را همراه با اشکی که برای حسین میریخته میخوردیم و حماسه حسین(ع) در خون ما جوشش دارد.
ای عاشقان حسین که به عشق کربلا رفتید و در راه کربلا جان دادید، خوشا به حالتان که علفهای هرزه را از خود دور کردید و آب حقیقت را بر وجود خویش روانه ساختید و سبقت گرفتید و به سر در شهیدان پیوستید و همره قافله گشتید
حسین جان، ای معنی انسانیت در زمین و زمان، ای که به ما درس دادی؛ درس خوب زیستن و خوب مردن، ای نور، ای روشنی، ای چراغ فروزان بر مناره تاریخ همه عصرها و همه نسلها، امت تو و شاگردان مکتب تو از نزدیک به تو لبیک میگویند. مگر نه این است که تو بودی که با راه حرکت کمالی خود درس انسان بودن و انسان زیستن و انسان مردن آموختی؛ آری، ما آموختیم درس تو را و به سویت حرکت کردیم تا به وصالت برسیم.
اگر ما توانستیم روزی همچون علی(ع) بر نفس خود فاتح گردیم، و چون حسین تشنه لب در کربلا تیغ شهادت را با آغوش باز بپذیریم، و شبی چون حضرت سجاد شب را با نالههای برخاسته از نهاد دل به درگاه خدا به صبح برسانیم، و بر مادیات خط بطلان بکشیم، و صفا و صمیمیت را جانشین آن کنیم، آن وقت است که میتوان گفت مرگ چون خوابی شیرین است، و اگر غیر از این باشد مطمئناً دروغ است
لبیک ای رسول خدا و ای خاتم انبیا که تو پیامآور دین و مکتبی بودی، که انسانهایی مثل علی و حسین(ع) در آن پرورش یافتند، مکتبی که شیاطین نوانستند در آن رخنه کنند
ما به راهنمایی علی مرتضی(ع) و زهرای اطهر(س) همراه با نایب بر حق امام زمان(عج) و روح خدا، پرچمدار اسلام، با خصم و اهریمن به ستیز درخواهیم آمد، و با عنایت حضرت مهدی(عج) به پیش خواهیم رفت.
ما پیرو ولایتیم؛ ولایتی که از حضرت محمد(ص) به ما ارث رسیده است، و از اوست که میشنویم و به جان خریداری میکنیم، و پیروی از امر اوست که شهیدان فی سبیلالله میباشندو نقطه و نکتهای که رزمندگان ما را چنین بیباک کرده همین میباشد
چه دوستی بالاتر از رسول اکرم(ص) و ائمه(ع) که، هر چه در راه ایشان بدهیم کم دادهایم. جان دادن در راه دوست و دوست دوست خودش لیاقت میخواهد که ما هم امید آن را داریم که خداوند ما را یکی از دوستان رسول اکرم(ص) و ائمه(ع) قرار دهد. امروز دوست داشتن زعیم و رهبر دوست داشتن یک امام زمان است، و دوست داشتن امام زمان هم در حقیقت دوست داشتن رسول اکرم(ص) میباشد، که باز دوست داشتن رسول اکرم(ص) همان دوست داشتن خداوند تبارک و تعالی است، که هر که دوست او شد و عاشق او گشت و جز او کسی را نپرستید آنجاست که او عاشق خودش را میخواند، عاشق برای رسیدن به معشوق خود، هر چه دارد و ندارد در طبق اخلاق میگذارد و به سوی او پر میکشد.
سپاس خدایی را که برای حرکت انسانها به سوی نور امام معصوم(ع) فرستاد، و سپاس خدای را که به ما معرفت و شناخت و پیروی از معلم آزادگی و حریت حسینبنعلی(ع) را آموخت
با سلام و درود بر امام مهدی(عج)، محبوب دل عاشقان ولایت و امید دل مستضعفان و امام مجاهدان؛ آن که هرگاه یاد او میکنم با سوز و گداز دل، آن که امید آمدن و ظهورش را میکشم با مناجات با او و ریختن اشک؛ از اینکه دل حضرتش رابه درد آوردهایم شبها را به صبح میآوریم و با عشق و محبت آن امام آتش به سیاهی شب میزنیم
شکر خدا را که آفریدگار من است. شکر خدا را که اسلام دین من و حضرت محمد(ص)، که درود خدا بر او و آلش باد، پیغمبر من است و حضرت علی(ع) امام من و حسن و حسین وعلی و محمد و جعفر و موسی و علی و محمد و علی و حسن و فرزند شایسته او حضرت مهدی(عج) که درود خدا بر ایشان باد پیشوایان و آقایان منند. با دوستان ایشان دوست و با دشمنان ایشان دشمن باشید