حرفهاى امام عزیزمان را گوش کنید و فرمانهاى او را به خوبى انجام دهید، از شما خواستارم که تا زندهاید از انقلاب و امام حمایت کنید و این حمایت امرى واجب و ضرورى مىباشد
هل من ناصر ینصرنى لبیک یا خمینى، اگر روز عاشورا نبودم حسین(ع) را یارى کنم و با کفار و منافقین از خدا بى خبر بجنگم، در صف مردان اسلام آن زمان قرار گیرم، به حمد الله امروز توانستم فرزند زهرا(س)را یارى نمایم،در صف سرداران اسلام قرار گیرم،از راه و روش حسین(ع)که 1400 سال پیش از این بود و امروز حسین زمان خمینى کبیر درس گرفته که همانا از بین بردن هرگونه ظلم و ستم و تجاوز به حقوق دیگران و آزاد شدن مسلمانان از سلطه حکومتهاى شرق و غرب و دیگر حکومتهاى خون خوار جهان است
ز سخنان امام تفکر کنید شرق و غرب و عوامل مزدور داخلیش را بهتر بشناسید مبادا انقلاب خونین اسلامیمان صادر نشود.مبادا جوسازى مزدوران در مورد یاران امام در جامعه پیدا کند.مبادا قدس آزاد نگردد.که بنده با اعتقاد بر اینکه کلید فتح قدس در کربلاست در رهى راهى شدم که راه کربلا در آنجاست
امام امت خمینى بت شکن را فرا راه خود کرده و پشت سر او هم همان گونه که بساط استبداد را در هم پیچیدیم به استعمار و استثمار نیز خاتمه دهیم .
اى ملت قهرمان به گفته اماممان خمینى بت شکن دست به اختلاف و تفرقه نزنید، و کوشش کنید این دو رمز مهم که در پرتو آن پیروزى اسلام و مسلمین است یکى اتحاد و دیگرى وحدت کلمه را حفظ کنید و از امام و ولایت فقیه اطاعت کنید
ـ اسلام در این برهه از زمان به پیروان حسین(ع) و به پیروان زینب(س) احتیاج دارد. پس، هر که توان جنگیدن دارد باید کاری حسینی کند، و هر که توان جنگیدن دارد باید کاری زینبی کند، والا یزیدی است
میروم به راه خمینی نایب مهدی(عج)، میروم به راه مهدی(عج)، عدالت گستر جهان، میروم به راه حسینبنعلی(ع)، میروم به راه علی(ع) یار پیامبر و دوست و برادر او و وصی و جانشین او، میروم به راه محمد(ص) پیامبر و اسوه کامل بشریت، اشرف خلایق و انبیا، میروم به راه حق، میروم به راه خدا.
اگر توانستیم اهل بیت را بشناسیم و پیرو و خط گیرنده از آنان باشیم پیروز و در فردای قیامت خوشحالیم، و اگر پیرو آنان نباشیم و فقط روز تاسوعا و عاشورا سینهزنی کنیم بسیار ضرر کردهایم که با هیچ چیز نمیتوان آن را جبران کرد. ما باید مانند آنان زندگی کنیم و مانند آنان بمیریم، که جز مرگ در راه خدا برای آنان معنی نداشت و بدانید که سعادت در این است
کربلا، ای قبله دل عاشقان اباعبداللهالحسین(ع)، کربلایی که از دوری تو جانها به لب آمده، در حسرت زیارت تو دلها خون شده و اشکها جاری، چنان عجیب هستی که از دوری تو میخواهم جان بدهم، و میدانم با آنکه لیاقت ندارم ولی اگر مرا طلب کنی در نیمه راه زیارت جان خواهم داد.
شهید از لحظه تولد تو تا لحظه شهادت همیشه حماسه حسین(ع) را در خاطره خود دارد؛ و دشمنان اسلام باید بدانند که مادران ما وقتی به ما شیر میدادند در روضههای اباعبدالله(ع) در حال اشک ریختن به مظلوم شهید شدن حسین(ع) بودهاند، و ما شیر مادر را همراه با اشکی که برای حسین میریخته میخوردیم و حماسه حسین(ع) در خون ما جوشش دارد.