آقای غزنوی در فرصتهای مقتضی حتماً به خانواده های شهدا سر می زد . از جمله یک روز که با هم به منزل شهید فاضل الحسینی رفتیم . و با خانواده ی ایشان صحبت نمودیم ایشان از من خواستند که به همراه ایشان به منزل شهید فاضل الحسینی برویم. ابتدا من با این مسئله که همراه ایشان بروم مخالفت کردم و گفتم من پیش خانواده ی شهید شرمنده نمی شوم . بدلیل اینکه ایشان همسر خود را از دست داده اند . آقای غزنوی گفتند : همه ی دوستانم با خانواده هایشان به منزل ایشان رفته اند و شما هم باید بیایید بالاخره من قبول کردم امام تمام مدتی که همسر شهید را می دیدم مضطرب بودم و دائم به این فکر می کردم که اگر من جای ایشان بودم چه حالی داشتم .